levensverhaal

Een man gaat onophoudelijk dood.
Uit zijn oog gutst het donkerrood.
Zijn hart staat stil tussen elke klop,
blijven ademen is een zware job.
Zijn huid ziet paars, zijn piemel groen...
Daar kan geen dokter iets aan doen.
Zijn brein smelt weg, zijn lever zwelt,
niet bewegen is wat nu nog telt.
Met de zeis slaat Pietje toe,
maar wordt hij nu niet langzaam moe?
En Pietje sprak:" Ik kap ermee,
vroeg of laat komt hij toch wel mee."
Vol genoegen bleef hij wachten tot de man zijn ogen sloot.
Een man ging onophoudelijk dood.

en daar stond ik toen voor aap...

Toen ik daarnet de goudvis te eten wou geven, bleek dat de vogel was gaan vliegen.

het leven in het hooi is niet altijd vanzelfsprekend 4 

voor de tweede keer naar Mallorca zonder het licht van de frigo te laten branden (maar dan met moraal)

"Radijzen!" riep ik intens vrolijk uit. "Radijzen!" Het was een prachtige dag en de zon stond als een radijs aan de hemel. Naar goede gewoonte zong ik het radijzenlied: Kleine radijzen, grote radijzen, fijne radijzen en grove radijzen, groene radijzen, gele radijzen, jonge radijzen...
Een man met een opvallend knobbelig radijzenfiguur onderbrak mijn gezang."U stelt zich aan mijnheer." Als een radijs uit de grond schoot mijn vuist omhoog. Radijs!!!
Ik wou mijn dag niet laten vergallen door een dergelijk onbenul. In een nonchalante beweging stak ik een radijs achter de kiezen en keek neer op het gevelde slachtoffer met de bespottelijke radijzenkop. Neen, als radijs was dat zielige creatuur niet bijzonder geslaagd. Wat een schril contrast met de dame die zich zo sensueel over straat begaf! De dame die zo lekker naar zoete serrekweekradijzen rook, dat ik het lof van mijn radijs trok en het haar toezwaaide. Welke prachtige spelingen der natuur lagen er toch in deze radijzenwereld besloten! Stel nu, mijmerde ik filosofisch, dat ik de enige op aarde ben die deze schoonheid kan aanschouwen? Dat niemand buiten mezelf nog zou weten dat de wereld om radijzen draait? Dat was een radijs van een vraag die me onverwachts beklemde. Wat als ik nu werkelijk de enige ben? Of erger: Dat radijs zijn slechts een illusie is en zelfs de aarde gewoon een trapezium zou zijn en geen radijs? Het probleem stelde zich als een gruwelijk gemuteerde radijs die voor mijn voeten lag. En bovendien, misschien blijkt de de trapezium waarop onze aarde lijkt een radijs te zijn (vanuit dit standpunt hoefde ik mij geen zorgen te maken) , maar het kan evengoed zo zijn dat de radijs waarop onze aarde lijkt enkel en niet meer dan een trapezium is! Helaas was dit waarschijnlijker aangezien ik de aarde eigenlijk nooit als een trapezium had gezien. Indien de laatste these bevestigd bleek, zou mijn leven nooit meer hetzelfde kunnen zijn. Heel het wereldbeeld waaraan ik mijn kennis en ideëen had getoetst, lag nu op de rand van de afgrond. De gedachte dat ik niet eens eenzaam maar zelfs onbestaande over deze wereld zou zwerven was onverdraaglijk. Er was namelijk geen leven buiten het leven van een radijs! Als ik geen radijs was, was ik liever niets...
Het doembeeld van een wereld zonder radijzen drong zich zo ongenadig aan me op dat mijn hoofd ervan begon te tollen."Denk aan iets anders" probeerde ik mezelf te sussen."Aan die avond met Liesje en haar prachtige radijzen, of aan de beker die ik gisteren met de radijskistenrace gewonnen heb. Tevergeefs. Waar ik ook kwam, overal zag ik het ontaarde lichaam der mensheid: Monsters met grauwe, doffe ogen waaruit geen greintje radijs sprak. De zon die eerder als een radijs aan de hemel stond, ging plots verborgen achter dikke wolken waarin zelfs met de beste wil van de wereld geen radijs te herkennen was. Meer nog: Het waren wolken die de meest onwillekeurige en ondefinieerbare vormen hadden aangenomen. Wat een inspiratieloze wereld! Toen ik mijn hoofd naar beneden wendde, deed ik een al even onthutsende als (voor de lezer) voorspelbare ontdekking. Waar waren de stijlvolle, vierkante geradijsde kasseien waarmee het voetpad ooit geplaveid was? Juist ja... veranderd in karakterloos gesteente. Hoe is het mogelijk dat de wereld waarin ik leefde me al die tijd op een dwaalspoor had gezet? Hoe is het mogelik dat ik kon geloven in een wereld waarin de radijs mijn alles was, mijn enige houvast? De radijs... Ik kan het nog steeds niet geloven...Wat een ongelofelijke misvatting.... Dat staat als een selder boven water.

spreuk van de dag

743 zee-egels maken de tsunami nog niet

het leven in het hooi is niet altijd vanzelfsprekend 3 

het leven in het hooi is niet altijd vanzelfsprekend 2 

in de colruyt

Liefste dagboek.
Ik had het vandaag weer zitten he...
Mijn balzak is weer opengescheurd. Ik was boodschappen aan het doen en stond net op het punt om een doos pasta van Buitoni uit de rekken te nemen, toen ik mijn ballen zag wegrollen. Het draadje had het weer begeven.
De dokter had me nochtans verzekerd dat mijn zak het deze keer wel ging houden.
Niet dus. "Die lul kan niet naaien man!" riep ik doelend op het prutswerk van de dokter.
Een breed geschouderde vent die zijn karretje net vol cara pils had geladen, begreep het helaas anders. Met opengescheurde balzak, gebroken neus en ontwrichte knieschijf, was het duidelijk dat er van boodschappen doen geen sprake meer kon zijn. Kotsend lag ik op de grond en werd de scherpe geur van cara pils gewaar. Tot overmaat van ramp waren mijn ballen in de koelruimte gerold. Brrrrr!! Ik hoop dat ik het morgen eens over iets anders zal kunnen hebben...
Daaag!!

de vraag

als we goed spelen in de eindronde zitten we in tweede. maar of we goed zullen spellen is maar de vraag

revolutie

Al ijsberend door de woonkamer schoot het door me heen: Lang leve de revolutie!
Daarop riep ik de onafhankelijkheid uit van mezelf. Mijn vrouw, het symbool van jarenlange onderdrukking werd dus ook zonder pardon onthoofd. Terwijl ik het bloed van de vloer opdweilde, dacht ik aan de mooie jaren die mezelf te wachten stonden.
Ik schonk mezelf wat chocolademelk uit en hief het glas op de kersverse democratie.
Het volk had dit tenslotte wel verdiend!

dier van de dag

de kariboe

frituren

De kunst van het frituren ligt in verschillende zaken.
Zo is het gebruik van een degelijke olie onontbeerlijk.
Het vet dient om uw fritten of kroketten te frituren.
Daarnaast kan men natuurlijk ook andere dingen frituren.
Ik zou enkele voorbeelden kunnen geven maar dat ga ik niet doen.
Ik heb enkel fritten gefrituurd. Al de rest niet.
Toch wil ik hiermee niet gezegd hebben dat dit het frituren van aardbeien uitsluit.
Aardbeien... U zou dit als een voorbeeld kunnen beschouwen, maar ik geef dit voorbeeld enkel bij wijze van voorbeeld. Het frituren van aardbeien lijkt me alsnog niet aan de orde.
Het hoort niet thuis binnen de wereld van het frituren. Enkel als men een culinair unicum wil nastreven, valt deze daad enigszins in overweging te nemen. Het feit dat men dit in overweging kan nemen wil natuurlijk nog niet zeggen dat men het ook moet uitvoeren. Denken en doen zijn twee aparte dingen. Toch staan ze niet volledig los van elkaar. Doen is in veel gevallen het gevolg van denken en omgekeerd kan ook. Maar waneer denken het gevolg is van doen, is er eventueel ook het gevolg dat men denkt wat men doet. Namelijk dat men denkt over het denken van het gedane. Is het denken over de gedachte dan gedaan of wordt er in extremis een extra gedachte bijgedacht die het denken in een eeuwige gedachte plaatst?
Vanuit deze optiek is het frituren van aardbeien een gevaarlijke bezigheid.

het eventule gevolg van het frituren van aardbeien 

woord van de dag

flotteerdraden: draden die in een weefsel flotteren

Het leven in het hooi is niet altijd even vanzelfsprekend 

theater

MAN1:Zeg, ik heb een idee
MAN2: Oh ja?
MAN1: Wij twee gaan samen een voorstelling maken
MAN2: Vreemd.Ik wou net hetzelfde zeggen
MAN1: Ssssst...Deze keer heb ik echt een goed idee. Ik wil...
MAN2: (onderbreekt) Ge wilt toch niet terug een auto op scene sleuren zeker?
Ge weet dat da ni lukt. Trouwens, een auto is wel fijn maar is er ook wel een concept?
MAN1: Tuut, tuut. Ik heb daar lang genoeg over nagedacht. En laat mij nu eens uitspreken!
Ik wil een voorstelling maken rond stront.
MAN2: (eerst twijfelend, dan uitermate overtuigd) Ja....jaja...ja ja ja!!!
We bevrijden de mens van zijn anale beknottingen! De sluitspier mag weer wat losser en
de stront wat platter!
MAN1: Neen kwibus. Ge slaat de bal weer volledig mis. Ik wil een aanklacht tegen het
vastgeroeste slaaptheater.
MAN2: Ah.. Haja, dat is het!
MAN1: Gedaan met al dat gezeik over het absolute leven en de hele ver van ons bed-show.
Stront wil ik zien!Het leven is een bruingebakken drol met een begin en een eind.
Alles wat er tussen zit is eenheidsworst van verteerde dromen...
MAN2: Awel, zo schoon had ik het nooit kunnen zeggen. En hoe wilt ge dat dan op het podium
brengen?
MAN1: (Valt uit de lucht) Euhm... Da weet ik ni. Moet het theater zijn?
Misschien kunnen we er ook wel een film van maken.
Bon...Pintje?

het viswiel

Ooit zag ik een vis.
Niet zomaar een vis.
Geen banale zwaard-wit of goudvis,
Neen.
Een heel speciale vis.
Een vis die zo speciaal was dat hij bijna geen vis meer was.
Je zou haast zeggen dat het een wiel was, ware het niet dat hij schubben had.
"Dag vis", broebelde ik in het water.
Het ding bleef roerloos liggen.
"Of moet ik zeggen: Dag wiel? Hoewel me dat gezien de omgeving minder logisch leek.
Stilte.
Het water was koud en smerig.
Eeen eenzame visser zocht zijn worm.
Plots stegen er luchtbellen op uit het vreemde ding.
"Achterlijke landloper"zei hij met een stem die de bodem barsten deed (exit visser) .
"Ik ben vis noch wiel, maar wel een viswiel.
Terwijl het water langs mijn trommelvliezen naar binnen gutste, leek het ding zich even te verplaatsen. "Vreemd", broebelde ik hem toe. "Ik zou nochtans zweren dat u een vis bent.
Daarop begon het ding langzaam weg te rollen tot hij uiteindelijk door het troebele waer aan mijn gezichtsveld werd onttrokken.
"Niets is wat het lijkt", klonk het nog vanuit de verte.
Hij had vast gelijk, dat viswiel.

gedichtje

bij pot en pint over borst en bil
twee mannen op café, een vrouw gaat naar de plee

nice blog! (written by cooperator of the pope) 

rrrr