mens en boom

Een man zat in een boom. Een eikeboom. Een eikeboom met lof en een heleboel eikels. Wanneer je er voorbij kwam zou je amper merken dat hij er zat. Het was immers een heel ordinaire boom die net zoals andere eikebomen erg stevig was van tak en diep van wortel. Dat zag je niet, maar dat wist je wel. Een volwassen, goed opgeschoten boom die vast in het leven stond en vele najaarsstormen probleemloos had doorstaan, een boom van een boom, een boom zoals je een boom verwacht. Het waren dan ook deze eigenschappen die ervoor zorgden dat de man er nog niet uitgevallen was. Nee, hij wist dat de tak die zijn achterwerk ondersteunde uit het goede hout was gesneden. Niemand valt toch graag uit een boom? Daar zat hij dus. Eerst volledig verscholen tussen het gebladerte, dan stilaan zichtbaar wanneer de blaren hun lichtgele tot donkerbruine teint kregen. Dat was de herfst. Het seizoen van de ontbinding. Van de verrotting. Van de dood. Van de droevige, miezerige regen en mensen die voor de trein springen. Dat waren dagen waarop de man in de boom in een sombere stemming was. Met weemoed dacht hij dan terug aan de dagen die hij op het land doorbracht: De vele omzwervingen in zijn moestuin, de verre trektochten naar het café en de adembenemende avonturen door het onherbergzame gebied van zijn woonkamer. Dat was nog eens een spannend leven! Soms, tijdens koude nachten waarbij de temperatuur diep tot tegen het vriespunt daalde, trok hij zijn puntmuts nog wat verder over de oren en vroeg zich af wat hem tot in de kruin wan een oude eikeboom had geleid.
Diep peinzend trachtte hij hij na te gaan waarom hij een dergelijk ingrijpende beslissing genomen had. Helaas, het geheugen liet hem in de steek. Het boomzitten was hem zo vertrouwd geworden dat het haast leek of hij altijd al deel had uitgemaakt van de boom. Toch wist hij beter.
Hoewel het steeds langer begon te duren vooraleer zijn geest de stoffige herinneringen naar boven bracht. Als hij zich niet herinnerde hoe zijn oog op de doodgewone eikeboom was gevallen, een eikeboom die zo gewoon was dat hij tussen alle andere bomen uitsprong, als hij zich niet het magische moment herinnerde waarop hij wild enthousiast naar boven was gekropen en zich hoog tussen het bladerdek has genesteld, indien hij zich al deze fantastische herinneringen niet meer herinneren kon, zou het vast niet onwaarschijnlijk zijn dat hij dacht dat hij één van de vele eikels was die toevallig de gedaante van een mens had aangenomen...

WORDT VERVOLGD!!

in the picture

Tot tweemaal toe staat mangisa op de officiële website van Vlaanderens bekendste admiraal. Let vooral op de flauwe grijns die me door elke pixel van mijn fotografisch geheugen blijft achtervolgen. Binnenkort kan u me ook bewonderen op de websites van K3 en Motörhead!

out soon: toxic cattle in the mist 

storing

Spreken
gebroken woorden
Kortaf maar onbedoeld
Wat bedoelde ik?
(God die vent zijn kop is raar)
Ik weet het weer
Ik weet weer wat ik zeggen wou
Ik weet het
maar zeg het niet