Grattsuit gezwets met Mangisa: een samenwerking

Noeste arbeid is het enige wat telt. Leestekens echter ook, maar op een ander niveau.
Een onuitgesproken maar beslist bestaand niveau dat we allemaal kennen uit de cultfilm 'Een elektrische Grasmaaier is Aangewezen op de Buiten'', een niet te versmaden film die ik slechts geheel toevallig te zien kreeg toen ik na een wilde knokpartij wakker werd in zaal 7 van de Utolopis in Mechelen
Maar goed, we dwalen af, eigenlijk wou ik het hierover hebben met jullie: een Japanse visvijver is behoorlijk rustgevend ! Tot die ontdekking kwam ik reeds in 1993, toen ik, op zakenreis, in zo'n visvijver sukkelde. Drie keer raden waar ik op reis was ?
Inderdaad. Maar dat lag dan ook net iets teveel voor de hand. Het was beter geweest als je Plopsaland had geantwoord. Daarom geven we je een tweede kans: hoe heet het land waar achterlijke dwergen en andere verderfelijke figuren de geest van onze kwetsbare kinderen verzieken?
Wel, dat land in kwestie had naar verluidt nog geen naam. Daarom doopten we het in 1994, een jaar na m'n zakenreis, om tot 'Wallonia'. Een satellietfoto bracht aan het licht dat er in de atmosfeer boven Wallonia bijzonder veel omega-3 aanwezig was. Toch is het allesbehalve aan te raden om een een gezondheidstripje te maken naar deze bijzondere plek. Naar verluidt zou de eerste minister van Wallonia er ooit een zware keelontsteking hebben opgelopen. Maar dat had dan weer te maken met zijn duik in de visvijver. 1993 was dan ook een jaar waarop iedereen een duik in de visvijver wou nemen.
Als gevolg van deze massahype werd er 3 euro inkom gevraagd in de visvijver. Dit maakte de vijver toch heel wat minder aantrekkelijk dan aanvankelijk. Daarover had ik het gisteren op de koffie trouwens nog met m’n grootmoeder: ‘’Dood. Die vijver is hartstikke dood’’ sprak mijn oma met haar geinig Hollands accent. ‘’Gisteren nog hebben ze er een verzopen Scandinaviër uitgevist. De doodsoorzaak van de man was echter nog onbekend. Wat wel vaststaat, is dat er drie messteken in z'n rug kenbaar waren, maar het is niet duidelijk of hij daar eventueel al jaren mee rondliep. Er was namelijk ooit al iemand opgevist die een botte bijl in zijn hoofd had steken. Toch bleek dat niet de doodsoorzaak te zijn. Bij zijn geboorte had men meteen geprobeerd om hem uit zijn lijden te verlossen. Hij had immers een licht spraakgebrek meenden de dokters. Veel meer dan ongecontroleerde klanken kwamen er niet uit....’’
Mijn oma vertelde verder: ‘’Die jongen heette Pim. Door de rake klap met de bijl had hij heel z'n jeugd lang problemen gehad om met de andere kindjes te communiceren. Zodoende besloot hij deel te nemen aan een teevee-programma. ‘’Dit zal m'n tanende succes, spraakgebreken, rotstem en lelijke smoel wel doen vergeten’’, sprak de achteruitgestelde jongen moedig tot zichzelf toen hij de deur van de Medialaan binnenstapte. Helaas…’’

We hebben allemaal iets van Adam en Eva

Die dag had ik zoiets van: Laat ik eens naar eurosong kijken. Mooi was dat! Al die fijne liedjes, de immer grappige en goedlachse Bart Peeters en de verschijning van enkele knappe jongedames...
Vooral bij Belle Perez had ik zoiets van: Wauw! Wat een uitstraling! Wat een persoonlijkheid! Die présence! Die tieten! U weet allicht dat Belle van Spaanse origine is. Belle heeft namelijk zoiets van haar Vlaamse moeder maar dus ook zoiets van haar Spaanse vader die op zijn beurt dan weer iets heeft van zijn grootnonkel. Namelijk diens verzameling sigarenbandjes. Dit volledig terzijde. Het nummertje van Belle had zoiets van de lambada maar ook wel van 844 andere liedjes. Je kan dus wel stellen dat ze met dit liedje niet meteen het pad der vernieuwing was ingeslagen.Doch, bedenk dan dat je vooral zoiets moet hebben van: Doe vooral wat je wil doen! Dat is toch wel een gouden raad die qua impact en betekenis haast niet moet onderdoen voor het gebed van Onze Lieve Vader.(Een gouden raad die ik voor mezelf ettelijke keren heb herhaald toen ik het snoepgoed, de cd's en het geld rap in mijn jaszak stak). Een andere klassieker is natuurlijk:"Blijf vooral wie je bent"! Een waarheid en vanzelfsprekendheid die zo vanzelfsprekend is dat ze volstrekt overbodig is om te vermelden. Of kan iemand mij misschien vertellen dat Sandra Kim de gedaante van Eddy Wally heeft aangenomen toen ze zichzelf in de analen van het eurovisiesongfestival zong? Het is natuurlijk niet helemaal ondenkbaar dat één of andere wereldvreemde artiest en/of doorwinterd LSD-gebruiker mij zal willen overtuigen van het feit dat dit effectief het geval was. Aan die man wil ik dan alvast vragen om zich van een antwoord op deze vraag te onthouden. Maar even terug naar onze spaanse furie. Nadat het nummer was afgelopen had niemand zoiets van dat wat misschien wel had kunnen zijn en waarbij iedereen zou vinden dat ze zoiets hebben van dat wat dat zoiets ook moge betekenen. Wat het exact betekent? Moeilijke vraag...
Bij een dergelijke vraag heb ik zelf zoiets van een fluogele milieubox in de avondzon. Belle stond echter heel sterk in haar schoenen en had zoiets van: Als ik maar genoeg herhaal: "dat ik zoiets heb van" en daar nog wat geleuter en hopeloze clichés aanplak, dan lijk ik misschien interessanter dan ik in wezen ben. Jammer.Ik had ook wel iets van een gestaag toenemende irritatie. Bovendien wist ik van waar ik zoiets had.

Jason: goudvis en vooruitziend

"Doe geen domme dingen!" sprak mijn goudvis Jason."Doe geen domme dingen, doe geen domme dingen!"
"Doe geen domme dingen?" herhaalde ik luidop zijn vraag."Wie spreekt er nu over domme dingen? Ik doe helemaal geen domme dingen. Je bent zelf dom!"
"Alsjeblieft! Doe geen domme dingen. Doe het niet, doe het niet!" repliceerde Jason.
"Wat krijgen we nu?" reageerde ik nu enigszins geprikkeld."Ik lig in mijn zetel te genieten van een kopje koffie en een plakje cake, en jij begint te zeuren over domme dingen?"
Opnieuw klonk zijn gejammer doorheen de woonkamer:"Doe geen domme dingen. Doe het toch niet, dat mag je echt niet doen. Wat je wil doen is erg dom. Dom, dom, dom!"
"Houd nu toch eens je muil smerige strontvis!" riep ik briesend."Het is al meer dan genoeg dat je als vis van de ene dag op de andere begint te praten, als het dan ook nog eens gezwets is, ben ik met jou wel klaar. Geen eten meer vanaf nu, je kan voortaan je eigen boontjes doppen!"
Ook daarna hield zijn gejammer dagenlang aan. Dat was behoorlijk vervelend, maar ik wende er wel aan. Toen zijn klaagzang na 5 dagen en een 1/27 etmaal begon te verstommen, ging ik uit pure nieuwsgierigheid even een kijkje nemen. Jammer zeg, nu begon dat tengere vissenlijfje plots gevaarlijk slagzij te maken. En dat kan niet veel goeds beloven! Vissen hebben immers de gewoonte om scheef hun dood in te zwemmen. Net zoals de olifant die altijd een scheet laat voor hij een Birmese toerist vertrappelt. Daarna begon Jason enkele vreemde klanken voort te brengen die ik al vrij snel kon ontcijferen als zijn doodsreutel. Het leek er dus op dat hij nu voor eeuwig zijn muil zou houden. Toch wou hij nog iets zeggen, al moest ik het wel aflezen uit zijn waterige oogjes. Daar stond in een vaag verdana lettertype: "Doe geen domme dingen". Het uitroepteken scheet hij er in een allerlaatste ontlasting naast.
Ik kon mezelf wel voor het hoofd slaan. Dat heb ik dan ook meteen gedaan. Gelukkig doet dat heel wat minder pijn dan jezelf op het hoofd te slaan.

Jason, vlak nadat hij zijn allerlaatste boontje heeft gedopt