het viswiel

Ooit zag ik een vis.
Niet zomaar een vis.
Geen banale zwaard-wit of goudvis,
Neen.
Een heel speciale vis.
Een vis die zo speciaal was dat hij bijna geen vis meer was.
Je zou haast zeggen dat het een wiel was, ware het niet dat hij schubben had.
"Dag vis", broebelde ik in het water.
Het ding bleef roerloos liggen.
"Of moet ik zeggen: Dag wiel? Hoewel me dat gezien de omgeving minder logisch leek.
Stilte.
Het water was koud en smerig.
Eeen eenzame visser zocht zijn worm.
Plots stegen er luchtbellen op uit het vreemde ding.
"Achterlijke landloper"zei hij met een stem die de bodem barsten deed (exit visser) .
"Ik ben vis noch wiel, maar wel een viswiel.
Terwijl het water langs mijn trommelvliezen naar binnen gutste, leek het ding zich even te verplaatsen. "Vreemd", broebelde ik hem toe. "Ik zou nochtans zweren dat u een vis bent.
Daarop begon het ding langzaam weg te rollen tot hij uiteindelijk door het troebele waer aan mijn gezichtsveld werd onttrokken.
"Niets is wat het lijkt", klonk het nog vanuit de verte.
Hij had vast gelijk, dat viswiel.