een gruweldag

er is mij iets vreemds overkomen. Toen ik gisterenavond met het gezin rond de open haard was gaan zitten en al pijprokend uit de grote Van Dale voorlas, gebeurde er iets dat de unieke sfeer op deze warme zomeravond abrupt zou doorbreken. "Vaandeldrager" had ik net uitgesproken toen de spanning rondom mij haast ondraaglijk werd. Even nam ik de tijd om weer wat rode libanon in mijn pijp te stoppen en kuchte alvorens naar het woord"vaandelen" over te gaan. Zover kwam het echter niet meer. Mijn kuchje klonk nog door in de oorverdovende stilte die in de kamer hing, wanneer een luid gekraak zelfs de stilte overstemde. Een man kwam zo onverhoeds met de deur in huis vallen dat mijn vrouw het gevaar niet meer kon ontwijken. De man, die de val dankzij mijn vrouw had overleefd, kwam langzaam overeind terwijl hij het stof van zijn mouwen sloeg."Excuseer", sprak ik licht geprikkeld."U vergat te bellen," en ik maakte aanstalte om de man weer buiten te laten. Zonder mijn ogen van de bruuske inbreker te houden, poogde ik de deur te openen en donderde bijna naar buiten toen bleek dat de klink verdwenen was. Meer nog, op de plek waar de deur altijd in haar hengsels had gehangen, was er enkel nog een tochtig gat waardoor ik de buurman een vreemde dans zag uitvoeren met een loslopend zwijn. Verbaas krabde ikmezelf achter de oren (en vond eindelijk het verloren gewaande stukje pims) ."U mankeert een deur" merkte de indringer wat plagerig op."Ho maar, daar weet u vast meer van,"probeerde ik gevat te antwoorden."Of is dat misschien mijn deur niet waarmee u mijn vrouw de dood injoeg?"De man haalde verveeld zijn schouders op."En wat dan nog? U weet evengoed als ik dat uw deur versleten was. Hetgeen trouwens ook geldt voor uw vrouw. God hebbe haar ziel."Ik voelde hoe mijn bloed begon te koken."Wanneer mijn deur, mijn vrouw, mijn tuinhuis of kaasschaaf aan vernieuwing toe zijn, zal ik zelf wel de nodige maatregelen treffen, u jaagt mij en de kinderen de stuipen op het lijf!"verweerde ik mij kranig. De kleine Koenraad bleef ondertussen ontroostbaar."Vertelt u me trouwens eens hoe u zich ongemerkt onze deur kan toeëigenen alvorens u zich onaangekondigd en met bruut geweld door het dak stort?"Ondertussen liet ik mijn blik langs de twee nieuwe gaten glijden die ons huis als twee immense kijkgaten doorboorden."Ach, uw dak."sprak de vreemdeling nu."Dan hadden we het nog niet eens over je dak. Vroeg of laat kreeg je toch de hele zoldering op je kop.
De woonkamer had zich nu in een rode waas gehuld en ziedend greep ik naar de kristallen vaas die naast me op de kast stond."Zo. Eindelijk neemt u zelf het heft in handen,"sprak de man van tussen de scherven. De rode waas had zich nu samengetrokken tot een donkerrode plek die uitliep op het voorhoofd van de man."Dan zit mijn taak erop, ik wens u nog een prettige dag verder!"Daarop greep ik Koenraad bij de kraag om hem met één welgemikte slag tegen de muur, vakkundig om zeep te helpen."Waar is dat andere rotkind?!"brieste ik en lurkte aan mijn pijp. Mja, ik had nog wel een plannetje...Ik liet een spoor van benzine achter dat via het open gat waar ooit de deur stond, naar buiten leidde."De fik erin!"grinnikte ik en zag hoe de vlammen het huis langzaam verteerden. Ik dacht:"Eigenlijk een beste kerel die man. Wat fanatiek, wat radicaal, maar toch een geschenk uit de hemel. Om het af te leren scheet ik nog even de brievenbusvol en viel voldaan op de oprit in slaap. Wat een heerlijke dag!